Z BioInf
Skocz do: nawigacja, szukaj

Terapia fotodynamiczna

Terapia fotodynamiczna jest formą leczenia w terapii przeciwnowotworowej wykorzystująca reakcję fiootoksyczną, do której dochodzi w wyniku oddziaływania substancji fotouczulającej i światła o odpowiedniej dla danej substancji długości fali. Reakcja zachodzi w obecności fotouczulacza, który może być wprowadzony z zewnątrz, jak i może go stanowić metabolit komórkowy. Fotouczuloaczem jest substancja o zdolności pochłaniania kwantów energii świetlnej, powodując wzbudzenie substancji. Po wzbudzeniu, fotouczulacz powraca do stanu podstawowego czemu towarzyszy wypromieniowanie porcji energii. Fotouczulacz jest substancją kumulującą się w tkance nowotworowej a przy jego naświetlaniu falą od długości Ok 400 nm, długość emitowanej fali odpowiada światłu czerwonemu, co daje efekt czerwonej fluorescencji ognisk komórek nowotworowych. Zjawisko to jest wykorzystywane w diagnostyce fotodynamicznej. Ponowne naświetlania fotouczulacza, prowadzi do emisji energii indukującej procesy fototoksyczne, w tym indukcję apoptozy lub nekrozy komórek nowotworowych. Z bardzo wielu obecnie używanych środków fotouczulających najczęściej zastosowanie znajdują: kwas 5-aminolewulinowy, mono-L-aspartylochlorin e6, etyloetiopurpuryna cyny, werteporfiryna. Schematyczna ilustracja zasady terapii fotodynamicznej jest zilustrowana na rysunku 1.

Rysunek 1. Schematyczna ilustracja zasady działania terapii fotodynamicznej (źródło: http://www.czytelniamedyczna.pl/794,fototerapia-jako-alternatywna-metoda-leczenia-nowotworow.html).

Literatura

  1. http://actabalneologica.pl/pl/articles/item/19466/diagnostyka_pdd_i_terapia_fotodynamiczna_pdt_wskazania_i_wykorzystanie_pdd_i_pdt_w_leczeniu_uzdrowiskowym
  2. http://www.biotechnolog.pl/artykul-218.htm
  3. http://cornetis.pl/pliki/GP/1999/1/GP_1999_1_57.pdf