Fluorescence In Situ Hybridization (FISH)
Fluorescencyjna hybrydyzacja in situ – zestaw technik cytogenetycznych używanych do identyfikacji specyficznych sekwencji DNA na chromosomie, znajdujących zastosowanie głównie w diagnostyce klinicznej. Hybrydyzacja opiera się na zjawisku renaturacji, czyli naturalnej zdolności pojedynczych nici DNA/RNA o sekwencjach komplementarnych do tworzenia podwójnej helisy. W hybrydyzacji molekularnej wykorzystuje się znakowane sekwencje RNA lub DNA / Od pierwszego zastosowania tej techniki w 1969 roku (wykrycie określonych sekwencji w jądrze jaja żaby przy pomocy radioaktywnie znakowanych fragmentów komplementarnego rybosomalnego DNA) powstało jej wiele wariantów i udoskonaleń. Znaczniki radioaktywne kilka lat później zastąpiono bardziej stabilnymi i bezpieczniejszymi w użyciu znacznikami fluorescencyjnymi.