Nanoprzeciwciała
Nanoprzeciwciała (ang. nanobodies, single-domain antibodies) są białkami, które posiadają wszystkie strukturalne i funkcjonalne właściwości łańcucha ciężkiego konwencjonalnych przeciwciał.[1][2][3] Cieżar cząsteczkowy nanoprzeciwciał wynosi około 12-15 kDa (w porównaniu z około 150-160 kDa dla przeciwciał konwencjonalnych). Zostały one zaprojektowane w oparciu o przeciwciała wielbłądowatych, które pozbawione są łańcuchów lekkich, a zbudowane są z pojedynczego łańcucha zmiennego (VHH) oraz dwóch domen stałych (CH2, CH3).[4] Odizolowana domena VHH jest stabilnym polipeptydem, zachowującym zdolność wiązania antygenu. Nanoprzeciwciała otwierają nowe możliwości dla przeciwciał terapeutycznych.
Nanoprzeciwciała wykazują szereg zalet:
- niewielki ciężar cząsteczkowy (ok. 1/10 konwencjonalnych przeciwciał)
- możliwość łatwego formowania i produkcji,
- stabilność i wysoka efektywność działania,
- szerokie spektrum potencjalnych celów molekularnych,
- możliwość zastosowania różnych dróg podawania,
- łatwy do wdrożenia model do badań naukowych.
Literatura
- ↑ Ablynx. Ablynx. Understanding Nanobodies; 2014 [Retrieved 30 Jule 2014].
- ↑ Muyldermans S, Cambillau C, Wyns L. Recognition of antigens by single-domain antibody fragments: the superfluous luxury of paired domains. Trends in Biochemical Sciences. 2001;26(4):230–235.
- ↑ Muyldermans S. Nanobodies: natural single-domain antibodies. Annual Review of Biochemistry. 2013;82:775–797.
- ↑ Deffar Khalissa, Shi Hengliang, Li Liang, Wang Xingzhi, Zhu Xiaojuan. Nanobodies - the new concept in antibody engineering. African Journal of Biotechnology. 2009;8(12):2645-2652.
Błąd rozszerzenia cite: Znacznik <ref> zdefiniowany w <references> nie ma atrybutu name.